Dziadek rzeźbi pamięć
dłutkiem dobrych wspomnień,
gdy czasem wieczorem
usiądzie koło mnie.
Opowiada o tym,
jak było przed laty.
-Nic się nie zmieniło!
Słońce, ludzie, kwiaty!
To, co złe - przemija,
jak w blasku ślad cienia
i zawsze nas cieszą
spełnione marzenia
Słucham Dziadka myśląc,
że jest chwilą piękną
opowiadać radość
kochanym wnuczętom.
Oto babcia z uśmiechem na twarzy
z torbą pełną jabłek i warzyw.
No i zaraz wszystko się odmienia :
w domu robi się jaśniej , weselej...
jakby babcia przyniosła niedzielę
z odrobiną Bożego Narodzenia.
Z babcią wszystko jest pyszną zabawą :
szczotka tańczy raz w lewo raz w prawo ,
jakby szczotka tańczyła walczyka.
A odkurzacz choć trochę uparty
nie pozwala dziś sobie na żarty
tylko kurz posłusznie połyka.
W kuchni pachnie wesoło rosołem ,
a my zaraz siądziemy za stołem ,
i będziemy jeść rosół i śmiać się.
Wszystko milsze jest , lepsze ,
ciekawsze , kiedy w domu ma się na zawsze ,
taką dobrą ,najukochańszą babcię.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Uwaga: tylko uczestnik tego bloga może przesyłać komentarze.